Katendrechts Karakter N.01

In december 1976 schreef Herman van Eijk op wit papier vanachter zijn typmachine; het karakter van Katendrecht. Kan er wel van Karakter gesproken worden? Is het niet zo slecht met de gehavende wijk dat je er maar beter over kunt zwijgen, is het niet iets uit een zo verre en goede oude tijd dat erover praten alleen maar nostalgie oproept?

Katendrecht, Schiereiland in de vorm van een opengehouden hand. Het karakter van Katendrecht. De mentaliteit van werken, van kop houen, niet zeiken. Katendrecht, de wijk van vele transformaties, de havens, de Rijn en de Maas die de hand, Katendrecht omhullen. Rotterdams tot op het bot, geïsoleerd maar niet wereldvreemd. En altijd komen er schepen aan Katendrecht voorbij.

De mening van een buitenstaander, de oude havens, de industrie mooi van lelijkheid. Een exotische wijk van velen; zeelieden, Chinezen, vrouwen van lichte zeden. Het rosse uitgaansleven, het woeste leven maar ook, de gemiddelde Kapeneze families. Een erfenis in de vorm van rood licht verspreidde zich op het schiereiland tussen de havens Maas en Rijn. De huizen verkrotten, overspoeld door geweld, ze praten en schrijven. De strijd voor een betere wijk.

En altijd komen er schepen aan Katendrecht voorbij. Het goedkope plezier op de zaterdag avond, korte rokken, dikke dijen, de nacht overgoten met bier. Het uitgaanscentrum van de marine. De hetzerige signatuur, moeilijk schoon te houden. Iedereen keek bezorgt om zich heen. Het gevecht tegen de prostitutie, een waas die je achter liet met rood voor de ogen en het bloed dat kleeft aan de vuist tegen…de mannen in de leren jasjes.

De Kaap, verbinding tussen centrum en zuid. De spoorlijn, de verbinding middenin die Amerika Holland dichterbij liet lijken dan ooit tevoren.

Op Katendrecht leeft onder de bewoners die elkaar ontmoeten de mythe van het oude dorp voort. Een welwillende bezoeker zal zelf ook iets kunnen proeven van die oude eenheid die verbrokkeld werd. Katendrecht, een plek waar zonder verleden geen toekomst is, zonder heden geen nu. Waar is het schip de kaap gestrand in tijden van eb, waar zal het in tijden van vloed naartoe gaan?

Ooit bedrijvig met een niet zo rooskleurig beeld, strijd voor een betere wijk, met mentaliteit, waar de Kapenees zich thuis voelt en nieuwelingen aansluiten. De Kaap, een schiereiland, bewust van zijn verleden, het opgebouwde karakter, Rotterdams tot op het bot. Een vleugje kosmopolitisch, gegrondvest in een rauw verleden, waarin iedereen werd ontvreemd van zijn wijk, zijn grond, zijn plaats.

Een wijk met karakter dat men voelen kan, vele verhalen zijn gebleven, spoelen aan of drijven boven, nieuwe komen en gaan. Aan de slag om de Kaap op te bouwen.